شغله دیگه! مث هزار تا شغل دیگه

+درآمدت خوبه؟
-شکر!
+پس چرا 2 ساله سر کار نمیری؟
مرد در حالی که همچنان از پنجره بیرون رو نگاه می کرد جواب داد: دکترا می گن باید استراحت کنم.
+از کارت خاطره ای هم داری؟
-خاطره رو آدمهای زنده رقم می زنند؛ من صبح تا شب با مرده ها دم خورم!
+بسیار خوب! زن و بچه داری؟
مرد انگار که تازه به موضوع مورد علاقش رسیده باشن، ناگهان برگشت، چشماش برقی زد و با اشتیاق جواب داد: آره! زنم با پسرم حمید!
+همین یه بچه؟
-آره بابا، می خوام هر چی در میارم خرج آینده ی این بچه شه! اگه یه بچه دیگه باشه امکانات نصف میشه!
تو دلش به ذهن روشن مرده شور آفرین گفت!
+زن و بچه تو دوست داری؟؟
مرد بعد از یه سکوت طولانی زیر لب زمزمه کرد: به خاطر اوونا زنده ام!
چه خونواده ی خوشبختی...
+از حمید بگو ! خجالت نمیکشه بگه بابام مرده شوره؟
-می دونی؟ اوایل تو مدرسه چیزی نمی گفت. اما حالا به همه ی دوستاش گفته من چی کارم! یه شب بهم گفت افتخار می کنم که تو کار می کنی و مثل بابای مجتبی تو زندون نیستی!
+لابد تو هم کلی به خودت افتخار کردی؟!
-آره، برای اولین بار!
+حمید قراره همکار باباش بشه؟
مرد اخم کرد و با جدیت گفت: نخیر! اون درسش خوبه! هیچ می دونی معدلش چنده؟ 18! خودم همیشه کارنامشو می گیرم! حمید قراره دکتر بشه!
دانشجوی جوان به ساعتش نگاهی کرد! 12 دقیقه از شروع مصاحبش می گذشت. استاد گفته بود: به امتحان تئوری اعتقادی ندارم، هر دانشجو 15 دقیقه فرصت داره با یکی از بیمارهای بخش افسردگی اینآسایشگاه مصاحبه کنه و اگه ظرف 15 دقیقه نتونست حدودا علت افسردگی رو حدس بزنه از نظر من این 3 واحدو افتاده! تو دلش به استاد و این مریض بد قلق و خودش لعنت فرستاد! واسه چی عاشق روانشناسیشده بود؟ رشته ای که استاداش یه مشت روانین!
با ناامیدی گفت: آخرین سوال!
+تا حالا شده موقع کار گریه کنی؟!
مرد تو چشمای دانشجوی جوان خیره شد! مثل بچه ها بغض کرد و با صدای لرزونی جواب داد:
-فقط یه بار! 2 سال پیش وقتی جسد حمیدم و با دستای خودم شستم...