تا نگاه خدا هست آرزو نخواهد مُرد!

آسمان را به یاد داری؟
همان که هر گاه دلت می گیرد حال ابرهایش را می فهمی
همان بیکرانی که هر گاه دلت برای پروردگارت تنگ می شود نگاهش می کنی
همان سیاه تاریکی که هرگاه مهتابش را می بینی رویاهایت جان می گیرند
همان آسمانی که ابرهایش برای تپیدن قلب تو قطره قطره آب می شوند
همان جایی که بی نهایت دید چشم هایت را در افق هایش می بینی
همان راه پیچ در پیچ و پر ستاره ای که هرگاه دستانت را به سوی الهه اش دراز می کنی آسمان با تمام ستاره هایش تسلیم دستان توست
و این خداوندگار است که وسعتش در زمین و آسمان ها جا نمی گیرد اما قلب تو، تا همیشه، خداوند را در خود جای داده
تا خدا در قلب توست آرزوهایت نخواهند مرد تا او نگاهت می کند تو نخواهی افتاد و اگر روزگاری تو را در شکست انداخت
بدان این نیز آغازی است پر شورتر و تولدیست از جنس جاودانگی…